Πλαστική στήθους μετά την εγκυμοσύνη: Όλες οι απαντήσεις από έναν ειδικό
Ο Δρ Πέτρος Σπυριούνης, Διευθυντής στη Γ΄ Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής του Ερρίκος Ντυνάν, λύνει όλες τις απορίες μας γύρω από την πλαστική στήθους μετά τον τοκετό.
Mommy makeover: Έτσι αποκαλείται χαϊδευτικά το σύνολο των επεμβάσεων - ανάμεσά τους και η πλαστική στήθους - που μπορεί να επιλέξει μία γυναίκα μετά την εγκυμοσύνη της για να επαναφέρει το σώμα της στο επίπεδο που επιθυμεί. Την ίδια στιγμή όμως, ο βομβαρδισμός από φωτογραφίες διασημοτήτων που φαίνονται σε ανεξήγητη φόρμα ακριβώς μετά την εγκυμοσύνη τους και οι παρανοήσεις που διαδίδονται ακόμα και μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τις πλαστικές επεμβάσεις μετά τον τοκετό, είναι λογικό να δημιουργούν σύγχυση και πίεση στις νέες μαμάδες.
Εμείς μιλήσαμε με τον Δρ Πέτρο Σπυριούνη, τον Διευθυντή στη Γ΄ Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής του Ερρίκος Ντυνάν, για να απαντήσει σε όλες τις απαραίτητες ερωτήσεις γύρω από την πλαστική στήθους μετά την εγκυμοσύνη.
«Το γυναικείο στήθος αλλάζει κύρια χαρακτηριστικά κατά την εγκυμοσύνη, υπό την επίδραση ορμονών όπως η προλακτίνη και η ωκυτοκίνη», αναφέρει. «Έτσι μεγαλώνει σε μέγεθος - γίνεται μέχρι διπλάσιο - μπορεί να παρουσιάσει διατεταμένες φλέβες και να σκουρύνει η θηλή. Οι ορμόνες αυτές που προανέφερα προετοιμάζουν το στήθος για τον θηλασμό, μία διαδικασία με σημαντική ψυχολογική επίδραση που αφορά στον δεσμό μητέρας-βρέφους. Παρόλα αυτά ο θηλασμός μπορεί πρόσθετα να δημιουργήσει μικροτραυματισμούς στη θηλή, μαστίτιδα και ξηροδερμία».
Όταν τον ρωτήσαμε τι μπορεί να κάνει μία γυναίκα για να δει ξανά το στήθος που είχε πριν την εγκυμοσύνη, ο γιατρός μίλησε με τη χαρακτηριστική ειλικρίνεια που θα επανερχόταν στη διάρκεια της συζήτησής μας. Θα διαπιστώναμε πως ο Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών που έχει αφοσιωθεί κατά κύριο λόγο στην αισθητική χειρουργική του προσώπου, τον καρκίνο του δέρματος και την αισθητική χειρουργική του μαστού όπως και την αποκατάστασή του μετά από μαστεκτομή, δεν έχει μάθει να μασάει τα λόγια του, ούτε καταφεύγει σε μαρκετίστικους όρους για να διανθίσει την πραγματικότητα τέτοιων επεμβάσεων.
«Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως το στήθος δεν θα επιστρέψει στα προ της εγκυμοσύνης επίπεδα, όση φροντίδα και αν του δώσουμε με ενυδατικές κρέμες ή ρετινόλη», τονίζει. Ποιες είναι όμως οι επεμβάσεις που ενδείκνυνται ως πιο δραστικές λύσεις;
«Οι συχνότερες επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής είναι η ανόρθωση στήθους, η αυξητική στήθους, ή ο συνδυασμός και των δύο σε μία επέμβαση. Όλες έχουν σκοπό να αντιμετωπίσουν τον πτωτικό, “άδειο” μαστό, την απώλεια όγκου-μεγέθους και τις αλλαγές στη θέση και την μορφή της θηλής. Στην περίπτωση που υπάρχει ικανοποιητικός όγκος μαστού αλλά μεγάλη χαλάρωση δέρματος, τότε η ανόρθωση θα δώσει ένα στητό στήθος χωρίς την ανάγκη προσθήκης ενθέματος».
Ποιο είναι όμως το ιδανικό χρονικό σημείο μετά τη γέννα για να έχει καλύτερα αποτελέσματα μία τέτοια επέμβαση και ποιές μεθόδους περιγράφει η διεθνής βιβλιογραφία;
«Η επέμβαση θα γίνει δανικά 6 μήνες έως ένα έτος μετά το τέλος του θηλασμού και με την προϋπόθεση ότι δεν προγραμματίζεται άλλη εγκυμοσύνη ώστε να έχουμε μόνιμο αποτέλεσμα», εξηγεί ο Δρ. Σπυριούνης. «Οι τεχνικές της ανόρθωσης του στήθους ποικίλουν ανάλογα με τον βαθμό πτώσης. Οι τομές μπορεί να είναι μόνο γύρω από τις θηλές ή γύρω κάτω από την θηλή σα μία μοναδική τομή, αλλά μπορεί να είναι και σε σχήμα J στις περιπτώσεις που υπάρχει μεγάλη χαλάρωση του δέρματος.
Δεν είναι απλή επέμβαση, ειδικά όταν ο πλαστικός χειρουργός επιλέγει την μέθοδο με την μία μόνο τομή. Προσωπικά εκτελώ την επέμβαση επί 25 έτη και συνεχίζω να τη βρίσκω απαιτητική, ειδικά όταν συνδυάζεται με ταυτόχρονη αυξητική του στήθους. Ο σχεδιασμός πρέπει να είναι λεπτομερέστατος γιατί συνεπάγεται ανόρθωση θηλής σε νέα θέση, αύξηση του όγκου του στήθους και ανόρθωση του ήδη υπάρχοντος μαστού. Αν ο πλαστικός χειρουργός επιλέξει την τομή “άγκυρας’”, τότε η επέμβαση είναι ευκολότερη αλλά με παραπάνω τομές για την ασθενή. Βέβαια σε ασθενείς με μεγάλη πτώση η τομή είναι απαραίτητη, αλλά στην πρακτική μου μόνο 1 στις 5 ασθενείς θα χρειαστεί τομή άγκυρας.
Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις οι ασθενείς μου μένουν κάποιες ώρες στο νοσοκομείο και πηγαίνουν σπίτι την ίδια μέρα της επέμβασης. Η αγωγή περιλαμβάνει αντιβιοτικά και παυσίπονα. Στη μοντέρνα πλαστική χειρουργική δεν νοείται πόνος του ασθενούς μετεγχειρητικά. Τα ράμματα είναι όλα εσωτερικά και δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν. Ένας αθλητικός στηθόδεσμος χρησιμοποιείται για ένα μήνα και ταυτόχρονα συστήνεται αποχή από σωματική άσκηση».
Όσον αφορά την αυξητική στήθους μετά την εγκυμοσύνη, αυτή προτιμάται συνήθως από γυναίκες με μικρό ή μέτριο στήθος που η αλλαγή του μετά την εγκυμοσύνη είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση του όγκου του.
«Όλα εξαρτώνται από τον βαθμό της πτώσης και από το πόσο “άδειος” είναι ο μαστός», περιγράφει. «Η ανάλυση των παραμέτρων όπως το μέγεθος, η θέση της θηλής, η ποιότητα δέρματος, η ύπαρξη ή όχι ραγάδων, η ποσότητα λίπους και μαζικού αδένα, η πυκνότητα μαστού και άλλες, σε σχέση με το τι επιθυμεί η ασθενής αλλά και τι είναι εφικτό, είναι αυτά που καθορίζουν την διαδικασία και την προσέγγιση που θα ακολουθήσουμε. Στην περίπτωση που θα χρησιμοποιηθούν μόνο ενθέματα τα πράγματα είναι απλούστερα, ενώ στην ανόρθωση στήθους και θηλής είναι πιο απαιτητική η επέμβαση. Ο πλαστικός χειρουργός πρέπει να ικανοποιήσει την απαίτηση της ασθενούς για ένα ανορθωμένο αλλά πάντοτε φυσικό στήθος. Σε αυτό ακριβώς βρίσκεται και η δυσκολία. Ένα στήθος-αερόστατο είναι εύκολο να επιτευχθεί, δεν θα είναι όμως ποτέ φυσικό. Θα παραμένει κραυγαλέα τεχνητό».
Ποιοι είναι όμως οι κίνδυνοι της αυξητικής και ποιοι οι μεγαλύτεροι μύθοι γύρω της;
«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη πρόοδος σε ότι αφορά την κατασκευή των ενθεμάτων», αναλύει. «Πλέον κατασκευάζονται ως microtextured surfaced, δηλαδή η επιφάνειά τους προκαλεί την μικρότερη δυνατή αντίδραση του οργανισμού με αποτέλεσμα λιγότερη εμφάνιση “κάψας”, αλλά και λιγότερες πιθανότητες για σοβαρότερες επιπλοκές όπως είναι το αναπλαστικό μεγαλοκυτταρικό λέμφωμα, μία ούτως η άλλως σπανιότατη επιπλοκή. Η χρήση των πλεγμάτων μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει περιστατικά “κάψας” που δεν αντιμετωπίστηκαν με άλλη επέμβαση και αλλαγή ενθεμάτων.
Οι αλήθειες που πρέπει να γνωρίζει η ενδιαφερόμενη είναι, αρχικά, ότι τα ενθέματα δεν έχουν ισόβια ζωή. Μπορεί να χρειαστούν αντικατάσταση μετά πάροδο 10-20 ετών. Ασφαλώς τα νέα ενθέματα είναι καινούριας και ασφαλέστερης τεχνολογίας άρα έχουν και μεγαλύτερο κύκλο ζωής. Επιπλέον, οι αλλαγές στο τι θεωρείται ιδανικό μέγεθος και τι φυσικό στήθος ωθούν πολλές γυναίκες στο να αναζητήσουν μικρότερο στήθος με ταυτόχρονη ανόρθωση - το λεγόμενο Naturebra. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο μεγαλύτερο το ένθεμα τόσο και βαρύτερο, άρα τόσο μεγαλύτερη και η πτώση του στήθους στο μέλλον».
Ο γιατρός κρατάει τα χαρτιά του ανοιχτά σε όλη τη διάρκεια της συμβουλευτικής επικοινωνίας του με τις ασθενείς και, όπως λέει, δεν του έχει βγει ποτέ σε κακό.
«Η εμπειρία μου είναι ότι οι ασθενείς πάντοτε εκτιμούν την αληθινή παρουσίαση όλων των παραμέτρων θετικών και αρνητικών», επισημαίνει. «Η χρήση των μεγάλων ενθεμάτων προκαλεί πτώση του στήθους, λέπτυνση των ιστών μέχρι και προβολή του ενθέματος στην υπομάστια περιοχή. Η επαναλαμβανόμενη “κάψα” μπορεί να είναι επώδυνη και να αλλάξει το σχήμα του μαστού. Κάθε επέμβαση στο στήθος μπορεί να προκαλέσει μειωμένη αισθητικότητα θηλής και μειωμένη πιθανότητα θηλασμού. Όλες αυτές είναι αλήθειες που πρέπει να παρουσιαστούν διεξοδικά στη γυναίκα που επιθυμεί να κάνει οποιαδήποτε επέμβαση στο στήθος της».
«Υπάρχουν λύσεις για κάθε πρόβλημα που τυχόν απασχολεί μία γυναίκα με ανασφάλεια για το στήθος της μετά από μία εγκυμοσύνη, αρκεί να είναι ξεκάθαρο το τι θέλει να βελτιώσει. Από την στιγμή που θα αναγνωριστεί το πρόβλημα, τότε η λύση θα βρεθεί. Μία συμβουλευτική εξέταση θα λύσει τις απορίες και θα δημιουργήσει την απαιτούμενη σχέση εμπιστοσύνης του πλαστικού χειρουργού με την ασθενή. Δυστυχώς αυτό δεν επιτυγχάνεται με φωτογραφίες και online εξέταση, όπως συμβαίνει στην τελευταία τάση που έχω παρατηρήσει. Η χειρουργική δεν είναι προϊόν σε ράφι super market και παροτρύνω τις ασθενείς να μην εμπιστεύονται “προσφορές”, γιατί η εμπειρία μου μού έχει διδάξει πως μπορεί να αποβούν μοιραίες. Ειδικά στις επεμβάσεις ανόρθωσης στήθους».
Μιλώντας πάντως για το επόμενο μεγάλο στοίχημα της παγκόσμιας χειρουργικής γύρω από το στήθος, ο Δρ. Σπυριούνης μοιάζει αισιόδοξος.
«Η προσπάθειά μας είναι να περιορίσουμε την αντίδραση “ξένου σώματος” που παρατηρείται στα ενθέματα είτε σιλικόνης, είτε φυσιολογικού ορού. Νέες τεχνικές κατασκευής του τοιχώματος των ενθεμάτων για την κατά το δυνατόν αποφυγή ή ελαχιστοποίηση των κρυστάλλων άλατος, δείχνουν ότι περιορίζουν σημαντικά την αντίδραση του οργανισμού και την δημιουργία “κάψας” και άλλων επιπλοκών.
Η εφαρμογή επίσης του αυτόλογου λίπους αποτελεί σχετικό βοήθημα. Ακόμη και για ασθενείς που δεν έχουν επαρκείς ποσότητες αυτόλογου - δηλαδή δικού τους - λίπους διερευνάται η πιθανότητα μεταφοράς λίπους από άλλο άτομο που με διεργασία αφαίρεσης κυττάρων θα μεταφέρεται στην ασθενή. Υπάρχουν και έρευνες που αγγίζουν τον σουρεαλισμό και αφορούν σε ενθέματα, τα λεγόμενα Airxpander, τα οποία η ασθενής θα μπορεί να φουσκώνει με αέρα η ίδια χρησιμοποιώντας ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, αλλά ελπίζω να μην αποτελέσουν επιλογή μας.
Ήδη έχουμε μεγάλη πρόοδο στα ενθέματα σιλικόνης και πιστεύω ότι με την τεράστια έρευνα που γίνεται σύντομα θα είμαστε σε θέση να μειώσουμε ακόμη περισσότερο τις σπάνιες επιπλοκές που προκαλούνται. Έως τότε, όμως, οφείλουμε να ενημερώνουμε διεξοδικά τις ασθενείς μας, καθώς και να τις παρακολουθούμε σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να εξασφαλίζουμε την υγεία τους που μας εμπιστεύτηκαν».