Διαβήτης τύπου 2: Ο ρόλος της μοναξιάς στην ανάπτυξη της νόσου
Το πόσο μόνος αισθάνεται κανείς μπορεί να έχει αντίκτυπο στην υγεία του, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 μακροπρόθεσμα.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε μελέτη του King’s College του Λονδίνου, η πρώτη που διερευνά τον αντίκτυπο της μοναξιάς που βιώνει κανείς υπό το πρίσμα της ποιότητας των διαπροσωπικών σχέσεων και όχι αυτής καθαυτής της έλλειψης κοινωνικής επαφής, ως προς την εκδήλωση διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα για συνολικά 4.112 ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω από το 2002 έως το 2017. Κατά την έναρξη της καταγραφής των σχετικών δεδομένων ουδείς εκ των συμμετεχόντων είχε παρουσιάσει διαβήτη και η γλυκόζη στο αίμα τους κυμαινόταν σε φυσιολογικά επίπεδα.
Η μελέτη έδειξε ότι σε περίοδο 12 ετών 264 άτομα εμφάνισαν διαβήτη τύπου 2, ενώ ο βαθμός μοναξιάς που ανέφεραν πως βίωναν κατά την έναρξη της συλλογής δεδομένων φάνηκε να αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα για την εκδήλωση της νόσου αργότερα στη ζωή τους.
Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι η βοήθεια προς τους ανθρώπους στο να διαμορφώσουν και να βιώσουν θετικές και ποιοτικές σχέσεις στη ζωή τους θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στις στρατηγικές πρόληψης του διαβήτη τύπου 2.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακό στοιχείο της μελέτης, σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του King’s College, Δρ Ruth Hackett, είναι πως η συσχέτιση παραμένει ισχυρή ακόμη και όταν λαμβάνονται υπόψη παράγοντες σημαντικοί ως προς την εκδήλωση διαβήτη, όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, το βάρος, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα, καθώς και παράγοντες ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη. Ήταν, επίσης, ανεξάρτητη από το εάν ο συμμετέχων ζούσε μόνος ή κοινωνικά απομονωμένος.
Η μελέτη κατέστησε εμφανή μία σαφή διάκριση μεταξύ της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης υπό την έννοια ότι η απομόνωση ή το να ζει κάποιος μόνος δεν αποτελεί προγνωστικό δείκτη της εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, σε αντίθεση με τη μοναξιά η οποία καθορίζεται από την ποιότητα των σχέσεων ενός ανθρώπου.
Ένας άνθρωπος βιώνει μοναξιά όταν νιώθει πως οι κοινωνικές του ανάγκες δεν ικανοποιούνται. Η μοναξιά αντανακλά μία ανισορροπία μεταξύ των επιθυμητών και των πραγματικών κοινωνικών σχέσεων. Το ένα πέμπτο των ενηλίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο και το ένα τρίτο των ενηλίκων στις ΗΠΑ αναφέρουν ότι αισθάνονται μοναξιά μερικές φορές.
Προηγούμενες έρευνες έχουν συσχετίσει τη μοναξιά με αυξημένο κίνδυνο θανάτου και καρδιαγγειακών νοσημάτων. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που διερευνά τη συσχέτιση μεταξύ μοναξιάς και μεταγενέστερης εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2.
Μία πιθανή βιολογική αιτία για τη συσχέτιση της μοναξιάς με τον διαβήτη τύπου 2, θα μπορούσε να είναι ο αντίκτυπος της διαρκούς μοναξιάς στο βιολογικό σύστημα που είναι υπεύθυνο για το στρες, το οποίο με την πάροδο του χρόνου επηρεάζει τον οργανισμό και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Diabetologia.
Διαβάστε επίσης:
Διαβήτης τύπου 2: Ο ρόλος των βακτηρίων του εντέρου στην εκδήλωση της πάθησης
Διαβήτης τύπου 2: Τι περιλαμβάνει η διατροφή που μειώνει τον κίνδυνο