Καρκίνος του πέους: Ποιες οι κυριότερες αιτίες του

Στις μη ανεπτυγμένες χώρες η συχνότητα αυξάνει και μπορεί να φτάσει και το 20%.

Στην Παραγουάη, ενδεικτικά, ο καρκίνος του πέους είναι ο πιο συχνός καρκίνος του ουροποιογεννητικού συστήματος, ενώ στο Ισραήλ είναι πολύ σπάνιος. Συνήθως εμφανίζεται πιο συχνά στην 6η ή 7η δεκαετία (μέση ηλικία 58 έτη), χωρίς να αποκλείεται σε σπάνιες περιπτώσεις η εμφάνιση και στην παιδική ηλικία, σύμφωνα με την Ελληνική Ουρολογική Εταιρεία (ΕΟΕ).

Αίτια

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η συχνότητα του καρκίνου του πέους ποικίλλει μεταξύ των διαφόρων χωρών και εμφανίζεται συχνότερα στις μη ανεπτυγμένες χώρες. Η διαφορά αυτή οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι στις χώρες αυτές οι συνθήκες τοπικής υγιεινής είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Ο χρόνιος ερεθισμός του σμήγματος, που παράγεται από τη δράση βακτηριδίου στα αποφολιδούμενα κύτταρα φαίνεται ότι είναι ο κυριότερος αιτιολογικός παράγοντας του καρκίνου του πέους. Ο ερεθισμός αυτός γίνεται πιο έντονος σε άνδρες με φίμωση, η οποία και ανευρίσκεται στο 25 έως 75% των ασθενών με καρκίνο του πέους.

Η περιτομή έχει αποδειχθεί ότι προφυλάσσει από τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου. Έτσι, ο καρκίνος του πέους είναι σπανιότατος στους Εβραίους, όπου η περιτομή εφαρμόζεται για θρησκευτικούς λόγους σε όλους. Απεναντίας, στις χώρες που εμφανίζεται πιο συχνά (Αφρική, Νότια Αμερική) φαίνεται να οφείλεται στο γεγονός ότι η περιτομή αποτελεί σπάνιο φαινόμενο και όχι σε φυλετικό παράγοντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συχνότητα του καρκίνου του πέους στην Ινδία. Βλέπουμε λοιπόν ότι στον εβραϊκό πληθυσμό, που η περιτομή γίνεται στα νεογνά, η συχνότητα είναι μηδαμινή, στους Μουσουλμάνους, που η περιτομή γίνεται σε μεγαλύτερη ηλικία, η συχνότητα είναι κάπως μεγαλύτερη και στους Χριστιανούς η συχνότητα είναι μεγάλη. Φαίνεται, λοιπόν πως, εκτός από την περιτομή, σημασία έχει και ο χρόνος που γίνεται.

Όταν γίνεται σε μεγάλη ηλικία δεν προσφέρει προστασία κατά του καρκίνου. Πιστεύεται πως η βάλανος των νεογνών μετά την περιτομή καλύπτεται από μια προστατευτική στοιβάδα κυττάρων, πράγμα που δεν συμβαίνει όταν η περιτομή γίνεται σε μεγαλύτερη ηλικία.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και μελέτες στις οποίες αναφέρεται πως η τοπική καθαριότητα είναι αυτή που έχει σημασία στην ανάπτυξη της νόσου, και όχι η περιτομή. Ιστορικό τραύματος και αφροδισίων νοσημάτων έχει ενοχοποιηθεί σαν προδιαθεσικός παράγοντας ανάπτυξης καρκίνου του πέους, αν και θεωρείται τυχαίο εύρημα και όχι αιτιολογικός παράγοντας.

Τα τελευταία χρόνια πιθανολογείται και ο ρόλος των ιών ως αιτιολογικός παράγοντας στον καρκίνο του πέους. Από επιδημιολογικές έρευνες που έχουν γίνει πιστεύεται πως οι γυναίκες των ασθενών με καρκίνο του πέους έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, αν και άλλοι δεν αποδέχονται αυτόν τον σύνδεσμο. Η ανεύρεση σωματιδίων ιών σε βιοψίες καρκίνου του πέους οδήγησε στο συμπέρασμα πως ορισμένα στελέχη ιών ενέχονται στην ανάπτυξη του καρκίνου του πέους.

Κλινική εικόνα

Ο καρκίνος του πέους αρχίζει συνήθως σαν μικρή ανώδυνη βλάβη (ελκωτική ή εξωφυτική) στη βάλανο, βαλανοποσθική αύλακα ή ακροποσθία που με την πάροδο του χρόνου αυξάνεται σε μέγεθος.

Σπάνια αναπτύσσεται στο έξω στόμιο της ουρήθρας ή στο σώμα του πέους. Πιθανή εξήγηση γι’ αυτό φαίνεται πως είναι το γεγονός πως το σώμα του πέους και το έξω στόμιο της ουρήθρας σπάνια βρίσκεται υπό χρόνιο ερεθισμό του σμήγματος ή άλλων ερεθιστικών ουσιών.

Μεταξύ των δύο μορφών εμφάνισης, η ελκωτική μορφή συνοδεύεται γρήγορα με μεταστάσεις και έχει μικρότερη 5ετή επιβίωση.

Διαβάστε επίσης:

Ποια τα συμπτώματα του καρκίνου στο ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα