25ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ρευματολογίας: Αναγκαία η ορθή εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Δράσης

Το «Πανελλήνιο Συνέδριο Ρευματολογίας», αποτελεί θεσμό για την Ελληνική Ρευματολογική Εταιρεία, η οποία συμπληρώνει 56 χρόνια λειτουργίας και ενεργούς δράσης, διοργανώνεται κάθε δύο χρόνια και οι εργασίες του σηματοδοτούν την κορύφωση της δραστηριότητας του εκάστοτε ΔΣ της Ε.Ρ.Ε.-ΕΠ.Ε.Ρ.Ε. κατά την ολοκλήρωση της θητείας του.

Κατά τη διάρκεια της Συνέντευξης Τύπου, οι ομιλητές κ.κ. Π. Τρόντζας, Πρόεδρος Ε.Ρ.Ε. – ΕΠ.Ε.Ρ.Ε, Γ. Κήτας, Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου, αλλά και εκπρόσωποι των Ενώσεων Ασθενών, κινήθηκαν σε τέσσερις άξονες, παρουσιάζοντας:

- Το πρόγραμμα του Συνεδρίου, το οποίο διατηρεί τον ακαδημαϊκό του χαρακτήρα, δίνοντας έμφαση στην παρουσίαση της ερευνητικής δραστηριότητας των ελληνικών κέντρων και την παρουσίαση των σχετικών ανακοινώσεων. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί ο περιορισμός της πρόσκλησης Διεθνών ομιλητών, σε λίγους αναγνωρισμένου κύρους επιστήμονες με παράλληλη αξιοποίηση Ελλήνων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν επιδείξει εκπαιδευτικό ή ερευνητικό έργο σε συγκεκριμένους τομείς γνώσης. Ειδική μνεία έγινε για τη συμμετοχή της Παιδορευματολογίας στις εργασίες του φετινού Πανελληνίου Συνεδρίου, με την ένταξη ειδικού «στρογγυλού τραπεζιού» στο επιστημονικό πρόγραμμα.

- Τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τις Ρευματικές Παθήσεις (ΡΠ) το οποίο ενσωματώνει μια σειρά δράσεων που στόχο έχουν την ορθή ενημέρωση για τις ΡΠ και αφορούν ευρύ φάσμα εμπλεκομένων:

i. Τους διαμορφωτές πολιτικής υγείας.
ii. Τους ιατρούς, τους λοιπούς επαγγελματίες υγείας και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
iii. Τους εκπαιδευτικούς, την αυτοδιοίκηση, τους εθελοντές, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ).
iv. Το γενικό πληθυσμό
v. Πάσχοντες από ΡΠ.

- Τη μετεξέλιξη του υφιστάμενου εντύπου της Ε.Ρ.Ε. – ΕΠ.Ε.Ρ.Ε «Ελληνική Ρευματολογία» σε «Mediterranean Journal of Rheumatology – Ελληνική Ρευματολογία».

Μετά το πέρας της Συνέντευξης Τύπου, ο κος Π. Τρόντζας πρόεδρος Ε.Ρ.Ε – ΕΠ.Ε.Ρ.Ε, δήλωσε: «Το 25ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ρευματολογίας, σε συνδυασμό με την ορθή εφαρμογή του «Εθνικού Σχέδιο Δράσης» φιλοδοξεί να επιτύχει την ευρύτερη αναγνώριση των επιπτώσεων των ΡΠ και όλων των διαθέσιμων αποτελεσματικών παρεμβάσεων που μειώνουν τη νοσηρότητα, την αναπηρία και τον κοινωνικό αποκλεισμό, με τελικό στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με Ρευματικές Παθήσεις».

Οι Ρευματικές Παθήσεις

Η έννοια και η σημασία των Ρευματικών Παθήσεων, δεν είναι απόλυτα γνωστή στον περισσότερο κόσμο, ούτε και αρκετά διαδεδομένη στο βαθμό που θα ταίριαζε στη σοβαρότητα των εν λόγω παθήσεων. Ως εκ τούτου, υπάρχει χάσμα στην αποτελεσματικότητα που μπορεί να προέλθει από την έγκαιρη διάγνωση και την πρώιμη και ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση της ομάδας των παθήσεων τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς.

Εσφαλμένη είναι η εντύπωση ότι οι ΡΠ είναι ασθένειες που προσβάλλουν μόνο τους ηλικιωμένους, δηλαδή ότι είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο της διαδικασίας της γήρανσης που πρέπει να υπομείνουμε. Ο πόνος, η νοσηρότητα η αναπηρία και η θνητότητα που συνοδεύουν πολλές από τις ΡΠ μπορούν να ελαχιστοποιηθούν και υπό ορισμένες συνθήκες να προληφθούν εφόσον ληφθούν ορισμένα μέτρα όπως η πρώιμη διάγνωση, η έγκαιρη και κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία και η εφαρμογή φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης. Ειδικότερα η χρήση των νέων θεραπειών, οι οποίες τροποποιούν τη φυσική πορεία των ΡΠ, μπορεί να οδηγήσει τα νοσήματα αυτά, σε μακροχρόνια ύφεση.

Στην Ελλάδα οι Ρευματοπαθείς ανέρχονται περίπου σε 3.000.000. Από αυτούς, το 13% του πληθυσμού πάσχει από Οστεοαρθρίτιδα, 11% από Οσφυαλγία, 4,8% από Αυχεναλγία, 4,5% από Οστεοπόρωση και 2,1% από τα σοβαρά Αυτοάνοσα Φλεγμονώδη Συστηματικά Ρευματικά Νοσήματα, ενώ 1 στα 1000 παιδιά πάσχουν από Νεανική Αρθρίτιδα.

Οι ΡΠ αποτελούν στη χώρα μας, την πρώτη κατά σειρά αιτία (μεταξύ όλων των νοσημάτων) χρόνιου προβλήματος υγείας (38,7%), μακροχρόνιας και βραχυχρόνιας σωματικής ανικανότητας (47,2% και 26,2% αντίστοιχα) και ιατρικών επισκέψεων (20,5%) ενώ κατατάσσονται στη δεύτερη θέση ως αιτία κατανάλωσης συνταγογραφούμενων και μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (24,0 και 17,7% αντίστοιχα).