Αρθροπλαστική ισχίου: Νέα μέθοδος με εντυπωσιακά αποτελέσματα

«Παρότι στη σύγχρονη ορθοπαιδική βιβλιογραφία υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός δημοσιεύσεων που παρουσιάζουν καλά έως εξαιρετικά αποτελέσματα με τη χρήση της πρόσθιας προσπέλασης στην ολική αρθροπλαστική του ισχίου, σε σχέση με την παραδοσιακή οπίσθια προσπέλαση, πολλοί ορθοπαιδικοί χειρουργοί υποστηρίζουν τα οφέλη της μιας προσπέλασης συγκριτικά με την άλλη. Ωστόσο, λίγα είναι τα βιβλιογραφικά δεδομένα άμεσης σύγκρισης των δύο μεθόδων», εξηγεί ο ορθοπαιδικός χειρουργός Επιμελητής Α στο Γ΄ Ορθοπαιδικό Τμήμα του Νοσοκομείου ΚΑΤ Δρ. Νικόλαος Ροΐδης.

Οι ερευνητές Kirsten L. Poehling-Monaghan, Atul F. Kamath, Michael J. Taunton, Mark W. Pagnano, προσπαθώντας να καλύψουν το κενό, διενήργησαν μια μελέτη, ο τίτλος της οποίας ήταν «Η πρόσθια προσπέλαση σε σύγκριση με την μινι- οπίσθια στην ολική αρθροπλαστική ισχίου με χρήση των ίδιων περιεγχειρητικών πρωτόκολλων. Εκπλήξεις στα πρώιμα κλινικά αποτελέσματα».

Οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν τα ίδια ακριβώς πρωτόκολλα διαχείρισης μετεγχειρητικού πόνου καθώς και γρήγορης αποκατάστασης σε δύο ομάδες ασθενών. Η μία ομάδα υποβλήθηκε σε ολική αρθροπλαστική ισχίου με πρόσθια προσπέλαση, ενώ η άλλη με μίνι-οπίσθια. Έγινε σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων ως προς την επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες την 2η μετεγχειρητική ημέρα, μετά την 2η εβδομάδα και μετά τον 2ο μήνα, τον κίνδυνο διεγχειρητικών ή πρώιμων μετεγχειρητικών επιπλοκών, καθώς και τη σωστή τοποθέτηση των υλικών της αρθροπλαστικής. Στη διάρκεια ενός χρόνου αξιολογήθηκαν οι πρωτοπαθείς ολικές αρθροπλαστικές ισχίου που έγιναν με τη χρήση των δύο ως άνω μεθόδων (222 ασθενείς, 126 πρόσθια & 96 οπίσθια). Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις έγιναν από δύο χειρουργούς εξειδικευμένους στην κάθε τεχνική. Ο πρώτος χειρουργός έκανε αποκλειστικά την πρόσθια προσπέλαση, ενώ ο δεύτερος αποκλειστικά την οπίσθια στην καθημερινή του κλινική πράξη. Οι δύο ομάδες δεν διέφεραν στα δημογραφικά τους στοιχεία. Χρησιμοποιήθηκε το ίδιο πρωτόκολλο γρήγορης μετεγχειρητικής αποκατάστασης χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις όσον αφορά στις μετεγχειρητικά επιτρεπόμενες θέσεις του ισχίου.

Από τη σύγκριση δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά μεταξύ των ομάδων στη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο, στις διεγχειρητικές ή νοσοκομειακές επιπλοκές, στην ενδοφλέβια αναλγησία, στην ικανότητα ανόδου σκαλοπατιών, στη μέγιστη ικανότητα βάδισης και στο ποσοστό των ασθενών που πήραν εξιτήριο κατευθείαν για το σπίτι τους και όχι για κάποιο κέντρο αποκατάστασης (80%).

Οι ασθενείς με την πρόσθια προσπέλαση είχαν μεγαλύτερο χρόνο χειρουργικής επέμβασης σε σχέση με την οπίσθια προσπέλαση. Η πρόσθια ομάδα είχε μεγαλύτερο οπτικό αναλογικό σκορ πόνου.

Στις 2 εβδομάδες το 92% των ασθενών από την πρόσθια ομάδα χρειάστηκε βοηθητικές συσκευές βάδισης συγκριτικά με το 68% της οπίσθιας ομάδας.

Στις 8 εβδομάδες η πρόσθια ομάδα παρουσίασε υψηλότερα Harris hip scores (95 έναντι 89) αλλά με μικρότερο ποσοστό επανόδου σε εργασία και οδήγηση και καμία διαφορά σε χρήση βοηθητικών συσκευών βάδισης, χρήση αναλγητικών, καθημερινές δραστηριότητες & βάδιση 800 μέτρων.

Περισσότερα προβλήματα επούλωσης τραύματος παρατηρήθηκαν στην οπίσθια ομάδα. Η τοποθέτηση των υλικών δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των δύο ομάδων.

Συμπερασματικά, δεν παρατηρήθηκε κανένα συστηματικό πλεονέκτημα της πρόσθιας προσπέλασης σε σχέση με την μινι-οπίσθια στην ολική αρθροπλαστική ισχίου. Αντίθετα σε σχέση με αυτά που πιστεύαμε μέχρι τώρα, αλλά και με κάποια έκπληξη, διαπιστώθηκαν λιγότερα προβλήματα επούλωσης τραύματος στην πρόσθια ομάδα και μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών χωρίς χρήση βοηθητικών συσκευών στις δύο εβδομάδες και επιστροφής σε εργασία και οδήγηση στις 8 εβδομάδες στην οπίσθια ομάδα.

«Πιθανώς άλλοι παράγοντες, πλην της χειρουργικής προσπέλασης, να είναι πιο σημαντικοί όσον αφορά στην επίδραση σε ταχεία ανάρρωση μετά από μια ολική αρθροπλαστική ισχίου, όπως π.χ. πρωτόκολλα διαχείρισης μετεγχειρητικού πόνου, επιλογή ασθενών, όγκος χειρουργικής πρακτικής και χειρουργική εμπειρία, προσεκτικός προεγχειρητικός σχεδιασμός και πρωτόκολλα ταχείας μετεγχειρητικής αποκατάστασης», επισημαίνει ο Δρ. Ν. Ροΐδης.