ΧΑΠ: Δύο σημαντικά σκευάσματα που βελτιώνουν την πνευμονική λειτουργία
Σημαντικές εξελίξεις σχετικά με τις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος και την αντιμετώπιση της Χρόνιας Αναπνευστικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) ανακοινώθηκαν στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρείας (ERS). Οι κλινικές μελέτες LANTERN, QUANTIFY και GLISTEN παρουσίασαν σημαντικά ευρήματα για τη νόσο, τα οποία συμβάλλουν ουσιαστικά στην αποτελεσματικότερη διαχείρισή της.
Σύμφωνα με τη μελέτη LANTERN, διαπιστώθηκε ότι σε ασθενείς με μέτρια ως σοβαρή ΧΑΠ και χωρίς ιστορικό μέτριας ή σοβαρής παρόξυνσης κατά το προηγούμενο έτος, το άπαξ ημερησίως διπλό βρογχοδιασταλτικό Ultibro Breezhaler (σταθερός συνδυασμός ινδακατερόλης & γλυκοπυρρονίου) βελτίωσε σημαντικά την πνευμονική λειτουργία. Επιπροσθέτως, το Ultibro Breezhaler απέδειξε την ανωτερότητά του έναντι του δις ημερησίως σταθερού συνδυασμού με εισπνεόμενο κορτικοστεροειδές.
Αναλύσεις από τη μελέτη QUANTIFY απέδειξαν ότι το Ultibro Breezhaler βελτίωσε σημαντικά τόσο την πνευμονική λειτουργία όσο και τη δύσπνοια ασθενών με μέτρια ως σοβαρή ΧΑΠ, σε σύγκριση με το συνδυασμό τιοτροπίου και φορμοτερόλης. Επίσης, έδειξε και σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με ΧΑΠ.
Τα δεδομένα από τη μελέτη GLISTEN επέδειξαν ότι το Seebri Breezhaler (βρωμιούχο γλυκοπυρρόνιο) όταν προστέθηκε στο σταθερό συνδυασμό με εισπνεόμενο κορτικοστεροειδές (LABA/ICS), παρείχε σημαντική βελτίωση στην πνευμονική λειτουργία, στην ποιότητα ζωής και στη χρήση ανακουφιστικής θεραπείας σε ασθενείς με μέτρια ως σοβαρή ΧΑΠ, σε σύγκριση με το LABA/ICS σε μονοθεραπεία.
Η ΧΑΠ επηρεάζει περίπου 210 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως και προβλέπεται να είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου μέχρι το 2020. Είναι προοδευτική (συνήθως επιδεινώνεται στην πορεία του χρόνου) και απειλητική για τη ζωή νόσος. Η ΧΑΠ δυσχεραίνει την αναπνοή και τα συμπτώματά της έχουν καταστροφικό αντίκτυπο στη καθημερινότητα (δηλαδή περιορισμός των δραστηριοτήτων, μειωμένη κινητικότητα) και στην ποιότητα ζωής των ασθενών.
Παλαιότερα θεωρείτο νόσος των ηλικιωμένων, αλλά τα νεότερα δεδομένα αποδεικνύουν ότι το 50% των ατόμων με ΧΑΠ σήμερα είναι κάτω των 65 ετών, σε παραγωγικές ακόμα ηλικίες, με αποτέλεσμα την αύξηση των απουσιών από την εργασία και τη μείωση της λειτουργικότητάς τους. Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση, καθώς και η αποτελεσματική διαχείριση της νόσου μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους ασθενείς με ΧΑΠ να ζήσουν καλύτερα.