Κεντρική παχυσαρκία: Τα οφέλη της αερόβιας άσκησης για την πρόληψη του διαβήτη
Αρκούν 12 μήνες έντονης ή μέτριας έντασης αερόβιας άσκησης για να δουν οι άνθρωποι με κεντρική παχυσαρκία την μακροπρόθεσμη ευεργετική της επίδραση στην πρόληψη του διαβήτη, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η Ying Chen, M.D., Ph.D., από το Πανεπιστήμιο Fudan στη Σαγκάη, και οι συνεργάτες της, αξιολόγησαν τη μακροπρόθεσμη επίδραση μιας 12μηνης έντονης ή μέτριας έντασης αθλητικής παρέμβασης (κατευθυνόμενη και υπό επίβλεψη) στην ανάπτυξη διαβήτη κατά τη διάρκεια 10ετούς παρακολούθησης.
Η ανάλυση περιελάμβανε ανθρώπους με κεντρική παχυσαρκία και μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία σε ομάδες έντονης αερόβιας άσκησης (73 άτομα), μέτριας αερόβιας άσκησης (73 άτομα) και σε ομάδα ελέγχου που δεν έκαναν άσκηση (74 άτομα). Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να μην αλλάξουν τη διατροφή τους.
Οι ερευνητές δεν παρατήρησαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων, διαπίστωσαν όμως μια τάση υψηλότερων επιπέδων σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο όσων έκαναν έντονη ή ήπια άσκηση έναντι των μελών της ομάδας ελέγχου.
Ο κίνδυνος ανάπτυξης διαβήτη ήταν χαμηλότερος για όσους έκαναν έντονη αερόβια άσκηση (σχετικός κίνδυνος, 0,51) και για όσους έκαναν μέτριας έντασης αερόβια άσκηση (σχετικός κίνδυνος, 0,47) έναντι όσων δεν έκαναν άσκηση. Ομοίως, η αιμοσφαιρίνη A1c και η περίμετρος της μέσης μειώθηκαν σημαντικά στις ομάδες έντονης και μέτριας άσκησης έναντι της ομάδας που δεν έκανε άσκηση.
Τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας και η ανάκτηση βάρους κυμαίνονταν σε χαμηλότερα επίπεδα στις ομάδες άσκησης σε σχέση με όσους δεν έκαναν άσκηση, αν και όχι σημαντικά.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη σωματική άσκηση ως ένα αποτελεσματικό σχήμα για τη διαχείριση της παχυσαρκίας για την καθυστέρηση της εξέλιξης του διαβήτη τύπου 2», γράφουν οι συγγραφείς.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Internal Medicine.