Η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης μειώνει τον κίνδυνο Πάρκινσον

Η μικροσκοπική σκωληκοειδής απόφυση μπορεί να αποτελεί αφανή πηγή κινδύνου για την εκδήλωση της νόσου Πάρκινσον και η αφαίρεσή της μειώνει έως κατά 25% τον κίνδυνο εμφάνισης της εν λόγω ανίατης νευρολογικής πάθησης, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες συσχετίζουν το Πάρκινσον με το συγκεκριμένο όργανο του σώματος, το οποίο φαίνεται να δρα ως «ρεζερβουάρ» για τις ανώμαλες νευρωνικές πρωτεΐνες (α-συνουκλεΐνη) που σχετίζονται με την έναρξη και την επιδείνωση της νόσου.

Οι άνθρωποι που έχουν κάνει εγχείρηση αφαίρεσης της σκωληκοειδίτιδας (σκωληκοειδούς απόφυσης που έχει φλεγμονή), έχουν μειωμένο κίνδυνο για εμφάνιση Πάρκινσον κατά 19% έως 25%, αρκεί η επέμβαση να έχει γίνει νωρίς στη ζωή, αρκετά χρόνια πριν την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων της νόσου. Αν η επέμβαση γίνει αφότου έχει εκδηλωθεί το Πάρκινσον, δεν υπάρχει κάποιο όφελος στην εξέλιξη της νόσου. Από την άλλη, η έγκαιρη αφαίρεση της σκωληκοειδίτιδας καθυστερεί τη διάγνωση του Πάρκινσον στους ασθενείς κατά 3,6 χρόνια κατά μέσο όρο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Βίβιαν Λάμπρι του Ινστιτούτου Ερευνών Βαν ‘Αντελ του Μίσιγκαν, που ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 1,7 εκατ. άτομα και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine«, επιβεβαίωσαν ότι το έντερο και το ανοσοποιητικό σύστημα παίζουν ρόλο στην πυροδότηση της νόσου Πάρκινσον.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν τη σκωληκοειδή απόφυση ως την περιοχή προέλευσης του Πάρκινσον και ανοίγουν ένα νέο δρόμο για εναλλακτικές θεραπευτικές στρατηγικές, που θα αξιοποιούν το ρόλο του γαστρεντερικού συστήματος στην ανάπτυξη της νόσου. Παρόλο που η σκωληκοειδής απόφυση έχει αποκτήσει μια φήμη ότι είναι περιττή, στην πραγματικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, ρυθμίζοντας τα βακτήρια του εντέρου μας και, όπως φαίνεται με τη νέα μελέτη μας, παίζοντας ρόλο στη νόσο Πάρκινσον» δήλωσε η δρ Λάμπρι.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν απρόσμενα την ανώμαλη μορφή της πρωτεΐνης α-συνουκλεΐνης, όχι μόνο στις σκωληκοειδείς αποφύσεις των ασθενών με Πάρκινσον, αλλά και των υγιών ατόμων. Έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι η τοξική α-συνουκλεΐνη -η πιο χαρακτηριστική ένδειξη του Πάρκινσον- ήταν παρούσα μόνο στους ασθενείς.

«Εκπλαγήκαμε που οι παθολογικές μορφές της άλφα-συνουκλείνης ήσαν τόσο εξαπλωμένες στη σκωληκοειδή απόφυση ανθρώπων τόσο με Πάρκινσον όσο και υγιών. Φαίνεται πως αυτές οι συσσωματώσεις μολονότι είναι τοξικές στον εγκέφαλο, είναι αρκετά φυσιολογικές στην απόφυση. Συνεπώς η παρουσία τους δεν μπορεί να αποτελεί τη μόνη αιτία της νόσου», ανέφερε η Λάμπρι.

Πρόσθεσε ότι «το Πάρκινσον είναι σχετικά σπάνιο -σε λιγότερο από 1% του πληθυσμού- συνεπώς πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος μηχανισμός που επιτρέπει στη σκωληκοειδή απόφυση να αυξάνει τον κίνδυνο για Πάρκινσον. Αυτό ακριβώς θα μελετήσουμε εφεξής: ποιός ή ποιοί παράγοντες γέρνουν τη ζυγαριά υπέρ του Πάρκινσον».

Το Πάρκινσον είναι συχνότερο στους κατοίκους της υπαίθρου από ό,τι των πόλεων και οι επιστήμονες υποπτεύονται ότι αυτό οφείλεται στη συχνότερη έκθεση των πρώτων στα παρασιτοκτόνα-εντομοκτόνα. Δεν υπάρχουν αξιόπιστα τεστ για τη διάγνωση της νόσου, η οποία συχνά διαγιγνώσκεται σε πιο προχωρημένο στάδιο, όταν εμφανισθούν κινητικά συμπτώματα όπως το τρέμουλο ή η μυϊκή ακαμψία, κι ενώ στο μεταξύ έχει γίνει προχωρημένη ζημιά στον εγκέφαλο.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)