Οι διαβητολόγοι στην αντεπίθεση: Οι παθήσεις δεν είναι ιδιοκτησία καμιάς ειδικότητας

Επιπλέον, η ΕΔΕ τονίζει ότι ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι στόχος της είναι η αποκλειστική διαχείριση του διαβήτη από Παθολόγους–Παιδιάτρους.

Όπως είχε καταγγείλει ειδικότερα η Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία-Πανελλήνια Ένωση Ενδοκρινολόγων (ΕΕΕ-ΠΕΕ), «κατά παράβαση της ελληνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, που αναγνωρίζουν τον σακχαρώδη διαβήτη ως αναπόσπαστο τμήμα της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας, η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία κατέθεσε εισήγηση στην εν λόγω Επιτροπή για να αναλάβουν αποκλειστικά παθολόγοι και παιδίατροι την εξειδίκευση στον σακχαρώδη διαβήτη».

Όπως δήλωσαν χθες σε συνέντευξη τύπου ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΕ, Γιώργος Δημητριάδης και Ανδρέας Μελιδώνης, «η ΕΔΕ έχει από 10ετίας απευθύνει προτάσεις συνεργασίας για να διευθετηθεί το ζήτημα της σωστής εξειδίκευσης στον σακχαρώδη διαβήτη, ενός τόσο πολύπλοκου νοσήματος, που ξεπερνάει τα όρια ενός μόνο οργάνου και άπτεται ολόκληρου του οργανισμού. Εμείς επιζητούμε να μπουν κανόνες και να τεκμηριώνεται η ειδική γνώση του χειρισμού του διαβήτη για το συμφέρον της εκπαίδευσης και πάνω από όλα των ασθενών μας».

Οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας ανέφεραν ακόμη τα εξής:

1. Ο σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) διεθνώς εμπίπτει στο γνωστικό αντικείμενο τριών ειδικοτήτων (Ενδοκρινολογίας, Παθολογίας, Παιδιατρικής) αλλά πλέον και των Γενικών Γιατρών, οι οποίοι ασκούν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ειδικότερα, ο διαβήτης αποτελεί διεθνώς ένα από τα κορυφαία γνωστικά αντικείμενα στην ειδικότητα της Παθολογίας, αφού προσβάλλει όλα τα συστήματα.

2. Οι παθήσεις δεν είναι «αποκλειστική ιδιοκτησία» καμιάς ειδικότητας. Κάτι τέτοιο δεν έχει επιστημονική βάση και συνιστά συντεχνιακή συμπεριφορά. Αυτό ισχύει φυσικά και για τον ΣΔ, όπου ο κάθε ασθενής έχει συννοσηρότητες από όλα τα συστήματα (καρδιαγγειακό, νευρικό, πεπτικό σύστημα, νεφρούς, ακόμα και την ψυχική σφαίρα) και επομένως εμπίπτει σαφέστατα στο γνωστικό αντικείμενο της Εσωτερικής Παθολογίας, μητρικής ειδικότητας όλων των υπολοίπων.

3. Η ΕΔΕ ουδέποτε έχει ισχυριστεί ότι στόχος της είναι η αποκλειστική διαχείριση του ΣΔ από Παθολόγους-Παιδιάτρους και δεν προκύπτει από πουθενά η πρόθεση εκ μέρους των Παθολόγων εκτοπισμού άλλων ειδικοτήτων από την ενασχόληση τους με τον ΣΔ, στον βαθμό που αυτό στηρίζεται σε εξειδικευμένη εκπαίδευση/γνώση.

4. Η ΕΔΕ έχει ζητήσει με αίσθημα ευθύνης να μπουν κανόνες σε θεσμικό επίπεδο και να τεκμηριώνεται η εξειδικευμένη αυτή γνώση για το συμφέρον της εκπαίδευσης και κυρίως των ασθενών. Η «εξειδίκευση» αυτή στον ΣΔ σημαίνει περαιτέρω εκπαίδευση μετά την ειδικότητα στην προσπάθεια της απαραίτητης εμβάθυνσης στο νόσημα.

5. Ο τίτλος του «διαβητολόγου» είναι λογικό να συνοδεύει τον γιατρό (Ενδοκρινολόγο, Παθολόγο, Παιδίατρο) που έχει λάβει την απαραίτητη αυτή εκπαίδευση, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική όπου τον τίτλο αυτό (diabetologist, diabetes specialist) φέρουν και οι Παθολόγοι μετά από ειδική επιπλέον εκπαίδευση μετά το πέρας της ειδικότητας.

6. Η προτεραιότητα θα είναι πάντα οι ασθενείς μας οι οποίοι αναζητούν θεραπείες και λύσεις. Όσοι ασχολούνται συστηματικά με τον διαβήτη και άρα χειρίζονται τις επιπλοκές γνωρίζουν ότι οι εξειδικευμένες γνώσεις του Παθολόγου-Διαβητολόγου είναι απολύτως απαραίτητες για την πρόληψη των επιπλοκών αλλά και για τη σωστή προσαρμογή της θεραπείας αν οι επιπλοκές παρουσιαστούν. Σημειώνουμε πως οι οξείες επιπλοκές (υπογλυκαιμίες, κετοξεώσεις, υπεροσμώσεις) αλλά και περισσότερες του 90% των χρόνιων επιπλοκών νοσηλεύονται στις παθολογικές κλινικές μέχρι του σημείου της τελικής ανεπάρκειας των οργάνων/ιστών (π.χ. τελικό στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας, έμφραγμα, βαριά καρδιακή ανεπάρκεια κ.λπ.), οπότε χρειάζεται η συνδρομή ειδικού.

Διαβάστε ακόμη:

Σφάζονται οι ειδικότητες στην... ποδιά του διαβήτη: Εξώδικο των ενδοκρινολόγων στους διαβητολόγους