Οι ιδιοτροπίες των παιδιών στο φαγητό έχουν γενετικό υπόβαθρο
Αν το παιδί σας έχει παραξενιές αναφορικά με το φαγητό, πριν το κατηγορήσετε λάβετε σοβαρά υπ'οψιν τον παράγοντα κληρονομικότητα.
Ερευνητές από τη Μ. Βρετανία και τη Νορβηγία, με επικεφαλής την Αντρέα Σμιθ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (UCL), ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 2.000 οικογένειες με δίδυμα ηλικίας περίπου 16 μηνών. Οι γονείς απάντησαν σε ερωτηματολόγια για τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους.
Για να απονομονώσουν τους γενετικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών, οι επιστήμονες συνέκριναν τις συνήθειες των μονοζυγωτικών διδύμων (με κοινό το 100% των γονιδίων) με τις συνήθειες των διζυγωτικών διδύμων (που έχουν κοινά μόνο τα μισά γονίδια).
Από την αξιολόγηση των στοιχείων διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που είναι άκρως επιλεκτικά με το φαγητό τους, είναι τα ίδια που απορρίπτουν συνήθως τα καινούρια και άγνωστα τρόφιμα.
Επίσης, η μελέτη υποστηρίζει ότι η επιλεκτικότητα στο φαγητό έχει γενετική επιρροή σε ποσοστό 46%, ενώ η «νεοφοβία» (η απόρριψη των νέων φαγητών) έχει ακόμη πιο έντονο γενετικό υπόβαθρο, σε ποσοστό 58%.
«Τα "δύσκολα" με το φαγητό παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τα γονίδιά τους, ήδη από πολύ νωρίς. Είναι μια έμφυτη τάση και δεν φταίνε οι γονείς που τα παιδιά τους είναι τόσο ιδιότροπα. Η γενετική επίδραση είναι ολοφάνερη στην ηλικία των 16 μηνών», εξηγεί η Δρ Σμιθ.
Επισημαίνει πάντως ότι, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι εξίσου σημαντικοί, άρα οι γονείς έχουν σαφώς περιθώρια να επηρεάσουν τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους. Και προσθέτει ότι οι γονείς δεν πρέπει να πιέζουν το παιδί τους να φάει κάτι που δεν θέλει ή να το «δωροδοκούν» για να φάει, αλλά είναι καλύτερα να του το προσφέρουν συχνά σε άσχετες στιγμές εκτός γευμάτων και να επικροτούν κάθε προσπάθειά του να το αγγίξει ή να το μυρίσει.
Ωστόσο, παραμένει άγνωστο αν υπάρχουν συγκεκριμένα γονίδια και ποια είναι αυτά, που επηρεάζουν τις διατροφικές ιδιοτροπίες των παιδιών. Το πιθανότερο, κατά τους ερευνητές, είναι ότι πολλά γονίδια εμπλέκονται και το καθένα παίζει μικρό ρόλο από μόνο του.
Διαβάστε επίσης:
Πώς αλλάζει η όρεξή μας ανά δεκαετία