Παιδική λευχαιμία: Πόσο βοηθά η μελέτη του DNA
Η παιδική λευχαιμία είναι πολύ σοβαρή νόσος που ακόμη και σήμερα έχει ψηλά ποσοστά θνησιμότητας που φτάνει το 30%.
Έχει παρατηρηθεί ότι περιοχές με υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού στο νερό, σχετίζονται με υψηλά ποσοστά παιδικών και βρεφικών λευχαιμιών.
Η πρόοδος στον τομέα της γενετικής επιτρέπει στους επιστήμονες, να μελετούν πλέον σε μοριακό επίπεδο τις γονιδιακές ανωμαλίες και να έχουν πολύτιμες πληροφορίες για το είδος και το χαρακτήρα μιας κακοήθους νόσου. Στα βρέφη, ηλικίας έως 12 μηνών η πρόγνωση ήταν άσχημη και το ποσοστό επιβίωσης μικρό. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή οι λευχαιμίες στα βρέφη έχουν ταξινομηθεί καλύτερα χάρη στις μοριακές γονιδιακές μελέτες που γίνονται στο επίπεδο του DNA και έχει διαπιστωθεί ότι σε κάποιες εξ αυτών όπως οι οξείες λεμφοβλαστικές λευχαιμίες το πρόβλημα εστιάζεται στα χρωμοσώματα 11 και 4. Ως εκ τούτου οι θεραπείες είναι πλέον πιο επιθετικές.
Οι υπόλοιπες οξείες λεμφοβλαστικές λευχαιμίες που εκδηλώνονται σε βρέφη που δεν έχουν γονιδιακή ανωμαλία MLL, φτάνουν σε ποσοστό ίασης το 70%.
Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί στη γενετική και στη μελέτη του DNA, οδηγεί σύμφωνα με τους επιστήμονες σε καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση των παιδικών και βρεφικών λευχαιμιών.
Διαβάστε επίσης:
Με το μειωμένο κίνδυνο λευχαιμίας στα παιδιά συνδέεται ο μητρικός θηλασμός
Ανακαλύφθηκε μεταλλαγμένο γονίδιο που συμβάλλει στην παιδική λευχαιμία