Συναισθησία: Γιατί κάποιοι «ακούνε» τα χρώματα και «βλέπουν» τη μουσική
Τα στατιστικά δείχνουν ότι περίπου το 1% του γενικού πληθυσμού βιώνει τη λεγόμενη συναισθησία, ένα νευρολογικό φαινόμενο κατά το οποίο οι αισθήσεις «συλλειτουργούν». Τα άτομα με συναισθησία μπορούν για παράδειγμα να «ακούσουν» ένα χρώμα ή να «δουν» έναν ήχο.
Τώρα, μια νέα μελέτη που εκπονήθηκε από ερευνητές στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, παρέχει μια εξήγηση για το φαινόμενο βάσει της λειτουργίας του εγκεφάλου.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Consciousness and Cognition, η συναισθησία είναι αποτέλεσμα των στενών συνδέσεων μεταξύ συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου.
Προκειμένου να κατανοήσουν βαθύτερα τις εμπειρίες των ατόμων με συναισθησία, οι ερευνητές εξέτασαν πώς διαχειρίζονται τους συνειρμούς που προκύπτουν από διάφορες λέξεις.
Διαπίστωσαν πως τα άτομα με συναισθησία δημιουργούν πιο ισχυρές συσχετίσεις ανάμεσα σε λέξεις σε σύγκριση με άτομα που δεν έχουν βιώσει εμπειρίες «συλλειτουργίας» των αισθήσεων.
«Για τα άτομα αυτά, η λέξη 'γιατρός' και η λέξη 'νοσοκόμα' είναι πολύ στενά συνδεδεμένες, ενώ αντίθετα η λέξη 'γιατρός' και η λέξη 'τραπέζι' δεν σχετίζονται καθόλου», αναφέρει σε σχετικό δελτίο τύπου η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Δρ Stephanie Goodhew.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτό οφείλεται στη στενότερη συνεκτικότητα μεταξύ επιμέρους περιοχών του εγκεφάλου, όπως αυτή που ελέγχει τη γλώσσα και ερμηνεύει τα χρώματα.
Οι στενές διασυνδέσεις μεταξύ των περιοχών αυτών έχουν σαν αποτέλεσμα να ενεργοποιούνται περισσότερες από μία περιοχές του εγκεφάλου όταν το άτομο λαμβάνει ένα συγκεκριμένο ηχητικό, οπτικό, γευστικό κ.λπ. ερέθισμα.
Οι εμπειρίες συναισθησίας διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κάποιοι βλέπουν το κόκκινο χρώμα όταν ακούνε το κουδούνι της πόρτας και άλλοι έχουν στο στόμα τους τη γεύση του καφέ όταν ακούνε κάποιον να παίζει πιάνο. Για άλλους, η μουσική μεταφράζεται σε εικόνες, καθώς βλέπουν κύματα χρωμάτων και φυσαλίδες στο άκουσμα μιας μελωδίας.
Η συναισθησία δεν είναι αποτέλεσμα της αχαλίνωτης φαντασίας του ατόμου, αλλά αποτέλεσμα της «ανάμειξης» των διαφόρων αισθήσεων.
Μια άλλη θεωρία για τη συναισθησία είναι ότι το άτομο δεν διαθέτει στενότερες συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους περιοχών του εγκεφάλου, αλλά υπερβολικά επίπεδα συνεκτικότητας. Η «θεωρία της υπερ-συνεκτικότητας» μπορεί πιθανώς να εξηγήσει γιατί τα άτομα που εκδηλώνουν διαταραχές του αυτιστικού φάσματος είναι πιο πιθανό -σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό- να βιώσουν τη συναισθησία.
Διαβάστε επίσης: