Eben Alexander: Ο γιατρός που «επισκέφθηκε» τον παράδεισο
Σε ένα συγκλονιστικό άρθρο-εξομολόγηση, ο χειρουργός Eben Alexander περιγράφει πώς βίωσε την επιθανάτια εμπειρία.
«Όταν ήμουν μικρός, με υιοθέτησε μια οικογένεια. Μεγάλωσα χωρίς να έχω συγκρατήσει καμία ανάμνηση από τη βιολογική μου οικογένεια και χωρίς να γνωρίζω ότι είχα μια αδερφή, τη Betsy. Πολλά χρόνια αργότερα αναζήτησα την πραγματική μου οικογένεια, όμως η Betsy είχε ήδη πεθάνει. Αυτή είναι η ιστορία για το πώς ξανασμίξαμε – στον παράδεισο» γράφει ο Eben στη Daily Mail.
Πριν ξεκινήσει την αφήγηση της μοναδικής ιστορίας του, ο Eben υπογραμμίζει πως είναι επιστήμονας, πως έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ο θετός του πατέρας ήταν νευροχειρουργός και ο Eben αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματά του. Παράλληλα, ως ακαδημαϊκός δίδαξε στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Αν και δηλώνει κατ' όνομα Χριστιανός, ήταν ανέκαθεν επιφυλακτικός απέναντι στις επιθανάτιες εμπειρίες που του περιέγραφαν οι ασθενείς του.
Οι γνώσεις του σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο τον καθιστούσαν σχεδόν βέβαιο πως μια επιθανάτια εμπειρία ή μια «συνάντηση» με αγγελικές υπάρξεις δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια παραίσθηση που συνοδεύει ένα τραύμα στο κεφάλι.
«Ανακάλυψα, κάτω από δραματικές συνθήκες, ότι τελικά έκανα λάθος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Eben στην εξομολόγησή του.
«Πριν από έξι χρόνια, ξύπνησα μια μέρα με φοβερό πονοκέφαλο. Λίγες ώρες μετά έπεσα σε κώμα. Ο νεόφλοιος του εγκεφάλου μου, το τμήμα που ελέγχει κάθε λογική διεργασία που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, είχε απενεργοποιηθεί εντελώς. Την περίοδο εκείνη δούλευα στο Γενικό Νοσοκομείο Lynchburg της Βιρτζίνια, όπου και μεταφέρθηκα εσπευσμένα. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχα από μηνιγγίτιδα –ένα σπάνιο στέλεχος του βακτηρίου E. coli είχε εισβάλει στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό και 'έτρωγε' τον εγκέφαλό μου σαν οξύ. Οι πιθανότητες να ζήσω ήταν ελάχιστες. Βρισκόμουν σε κατάσταση φυτού και όλες οι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες μου ήταν ανέφικτες. Οι εξετάσεις δεν έδειχναν καμία συνειδητή δραστηριότητα, ο εγκέφαλός μου βρισκόταν εκτός λειτουργίας, όμως ο εσώτερος εαυτός μου υπήρχε ακόμη, καταρρίπτοντας κάθε γνωστό νόμο της Επιστήμης.»
«Για επτά ημέρες, ενώ βρισκόμουν σε κώμα, η συνείδησή μου 'ταξίδεψε' σε σφαίρες φανταστικές. Ήταν ένα ταξίδι πέρα από τα εγκόσμια, ένα ταξίδι που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα πέρα για πέρα αδύνατο.»
«Σαφώς, δεν είμαι ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε ότι η συνείδηση ξεπερνά τη σωματική εμπειρία. Αυτό που ξεχωρίζει όμως στην περίπτωσή μου είναι ότι, σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά δεδομένα, είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει ταξιδέψει σε αυτόν τον παραδείσιο κόσμο ενώ ο φλοιός του εγκεφάλου δεν παρουσιάζει καμία δραστηριότητα και ενώ βρισκόμουν υπό συνεχή επίβλεψη. Υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία για κάθε λεπτό που βρισκόμουν σε κώμα και κανένα από αυτά δε δείχνει πως ο εγκέφαλός μου λειτουργούσε. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τις Αρχές των Νευροεπιστημών, η εμπειρία μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση σωματική.»
«Όταν εμφανίστηκε ο ισχυρός πονοκέφαλος και έπεσα σε κώμα, σταδιακά άρχισα να αισθάνομαι πως μεταβαίνω σε μια πρωτόγονη κατάσταση, ένιωθα σαν να βουλιάζω σταδιακά στο χώμα. Γύρω μου όμως ένιωθα, άκουγα ή έβλεπα άλλες οντότητες. Ένιωθα τρομοκρατημένος αλλά ταυτόχρονα το αίσθημα ήταν ανακουφιστικό και οικείο.»
«Λίγο αργότερα, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς το χρόνο, ένα φως άρχισε να εμφανίζεται από ψηλά. Μέσα από το φως εμφανίστηκε μια μικρή πύλη, σαν μια τρύπα σε ένα κομμάτι ύφασμα, και ένιωσα να περνώ μέσα από εκεί, φτάνοντας σε μια κοιλάδα γεμάτη πράσινο και καταρράκτες. Υπήρχαν ροζ και λευκά σύννεφα και πίσω από αυτά ένας βαθύς μπλε ουρανός.»
«Ο κόσμος αυτός δεν έμοιαζε μακρινός και ακαθόριστος. Ήταν ολοζώντανος. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο αλλόκοτη μοιάζει αυτή η αφήγηση και κατανοώ όσους δεν μπορούν να την αποδεχτούν. Όπως και πολλά άλλα πράγματα σε αυτή τη ζωή, η εμπειρία μου ακούγεται υπερβολική μέχρι να τη ζήσει κανείς.»
«Σε όλο αυτό το ταξίδι, είχα δίπλα μου έναν οδηγό. Ήταν μια πανέμορφη γυναίκα. Δεν την είχα δει ποτέ ξανά στη ζωή μου, δεν ήξερα ποια ήταν, όμως η παρουσία της ήταν αρκετή για να γιατρέψει την καρδιά μου, για να αισθανθώ και πάλι πλήρης. Το πρόσωπό την μου έμεινε αξέχαστο. Τα μάτια της είχαν ένα βαθύ μπλε χρώμα και τα μαλλιά της ήταν καστανόξανθα σαν το μέλι.»
«Στο μεταξύ, βρισκόμουν σε κώμα ήδη για επτά ημέρες, χωρίς να υπάρχουν σημάδια βελτίωσης. Οι γιατροί προσπαθούσαν να αποφασίσουν αν πρέπει να με κρατήσουν σε μηχανική υποστήριξη. Ξαφνικά επανήλθα. Τα μάτια μου άνοιξαν και απλώς επέστρεψα. Δεν είχα καμία ανάμνηση από τη ζωή μου στη γη, γνώριζα όμως πολύ καλά από πού έχω επιστρέψει.»
«Έπρεπε να μάθω τα πάντα από την αρχή: ποιος ήμουν και πού ήμουν. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ξαναβρήκαν τον παλιό μου εαυτό. Μιλούσα και πάλι, ενώ η αγάπη και η υποστήριξη των δικών μου ανθρώπων με βοήθησαν να ξαναβρώ και τις αναμνήσεις μου. Οκτώ εβδομάδες αργότερα, επέστρεψαν πλήρως οι γνώσεις και οι εμπειρίες μου στο χώρο των Επιστημών. Η ανάρρωσή μου ήταν ένα θαύμα που δεν μπορεί να εξηγήσει η σύγχρονη Ιατρική.»
«Όσα όμως είχα δει ενώ βρισκόμουν στο κώμα δεν ξεθώριασαν, ιδιαίτερα η εικόνα της γυναίκας. Τέσσερις μήνες μετά, έλαβα μια φωτογραφία. Ένας συγγενής μού είχε στείλει μια φωτογραφία της αδερφής μου. Ήταν ένα σοκ για μένα. Ήταν το πρόσωπο της γυναίκας που είχα δει.»
Διαβάστε επίσης:
Επιθανάτιες εμπειρίες: Αλήθεια ή ψέμα
Πώς προκαλούνται οι επιθανάτιες εμπειρίες των ασθενών