Προγραμματισμός γευμάτων: Η επίδραση στο βάρος
Η παχυσαρκία επηρεάζει έναν στους οκτώ ανθρώπους παγκοσμίως, συμβάλλοντας σε αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, καρδιακών παθήσεων και ορισμένων μορφών καρκίνου, καθιστώντας την βασικό παράγοντα πρόωρης θνησιμότητας.
Οι παραδοσιακές προσεγγίσεις απώλειας βάρους θέτουν όρια στην πρόσληψη θερμίδων και σε συγκεκριμένες επιλογές τροφίμων.
Η ρύθμιση του χρόνου των γευμάτων αποτελεί μια πιθανή εναλλακτική, καθώς απλοποιεί τη διατροφή και συμβάλλει στην ευθυγράμμιση των διατροφικών συνηθειών με τους κιρκάδιους ρυθμούς, για τη βελτίωση του μεταβολισμού, τη ρύθμιση των ορμονών της όρεξης και τη μείωση του τσιμπολογήματος το βράδυ.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Bond στην Αυστραλία, διαπίστωσαν ότι ο προγραμματισμός των γευμάτων, όπως η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση, η μείωση της συχνότητας των γευμάτων και η κατανάλωση θερμίδων νωρίτερα μέσα στην ημέρα, συνδέονται με μέτρια απώλεια βάρους σε διάστημα 12 εβδομάδων.
Στην ανάλυση με τίτλο «Meal Timing and Anthropometric and Metabolic Outcomes: A Systematic Review and Meta-Analysis», οι ερευνητές εξέτασαν προηγούμενες μελέτες για να δουν αν παρέχουν στοιχεία αναφορικά με την αποτελεσματικότητα του προγραμματισμού των γευμάτων.
Αναλύθηκαν στοιχεία 29 κλινικών δοκιμών που αφορούσαν 2.485 ενήλικες (σε ποσοστό 69% γυναίκες), με μέση ηλικία 44 ετών και μέσο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 33.
Οι παρεμβάσεις απώλειας βάρους περιλάμβαναν χρονικά περιορισμένη διατροφή (TRE), μείωση της συχνότητας των γευμάτων και την αλλαγή της κατανομής των θερμίδων.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή συσχετίστηκε με μέση απώλεια βάρους 1,37 κιλών σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου.
Η μείωση της συχνότητας των γευμάτων οδήγησε σε μείωση του βάρους κατά 1,85 κιλά, ενώ η πρόσληψη θερμίδων νωρίτερα μέσα στην ημέρα, οδήγησε σε μείωση του βάρους κατά 1,75 κιλά.
Οι δείκτες μεταβολισμού έδειξαν ότι η χρονικά περιορισμένη διατροφή συνδέθηκε με μειώσεις της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) και των επιπέδων γλυκόζης νηστείας, μειώνοντας τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, η χρονικά περιορισμένη διατροφή μπορεί να αποτελέσει μια απλούστερη, πιο μετριοπαθή προσέγγιση για τη διαχείριση του βάρους, αλλά η μέτρια απώλεια βάρους που παρατηρήθηκε μπορεί να μη μεταφράζεται σε σημαντικά οφέλη για την υγεία.
Οι ερευνητές προτείνουν τη διεξαγωγή περαιτέρω δοκιμών με μεγαλύτερα μεγέθη δείγματος, κλασικές παρεμβάσεις και μεγαλύτερες περιόδους παρακολούθησης, για την καλύτερη κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιδράσεων αυτών των διατροφικών προσεγγίσεων.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση JAMA Network Open.