Καμία μη επεμβατική τεχνική δεν έχει τα αποτελέσματα του χειρουργικού λίφτινγκ

Νευροτοξίνες, υαλουρονικό οξύ, υδροξυαπατίτης, υδρογέλη, lasers, νήματα ανάρτησης, μεσοθεραπείες, ραδιοσυχνότητες, λιπολυτικοί παράγοντες, εξειδικευμένοι υπέρηχοι, φωτοθεραπείες, peelings, κ.λπ., έχουν καταλάβει ένα μεγάλο τμήμα των αναπλαστικών θεραπειών. Ωστόσο καμία από αυτές δεν μπορεί να έχει τα αποτελέσματα μιας χειρουργικής επέμβασης, όταν αυτή ενδείκνυται.

«Η χρήση των νέων τεχνολογιών και υλικών στην αισθητική χειρουργική και ιατρική, προσφέρει τα μέγιστα στους ασθενείς μας, αλλά υπάρχει ένα όριο που πρέπει να διακρίνουμε ως χειρουργοί και που μόλις ξεπερασθεί δεν θα πρέπει να διστάζουμε να προτείνουμε στους ασθενείς μας τη χειρουργική λύση.

Σήμερα μπορούμε όλοι να προσφέρουμε εύκολα και με ασφάλεια, στο ιατρείο, θεραπείες αντιγήρανσης, γρήγορα, οικονομικά, χωρίς ουλές, με άμεσα ορατά αποτελέσματα και με μικρό χρόνο αποθεραπείας. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι πιο επεμβατικές χειρουργικές θεραπείες (φέις λιφτ, βλεφαροπλαστική, μέσου προσώπου, μετωπιαίο λιφτ, τραχηλικό, κ.λπ.), που βέβαια κι αυτές έχουν πλέον εξελιχθεί κι έχουν στόχο της αναγέννηση του προσώπου.

Μελετώντας και συγκρίνοντας σαν πλαστικοί χειρουργοί (που είμαστε οι μόνοι που μπορούμε, αφού δυνάμεθα να παρέχουμε και τις δύο διαφορετικές προσεγγίσεις), διαπιστώνουμε τα εξής: και οι μη επιθετικές παρεμβάσεις του ιατρείου, έχουν επιπλοκές, καίτοι μικρότερες. Επίσης έχουν κάποιο χρόνο αποθεραπείας, καίτοι μικρότερο.

Τα αποτελέσματα τους σαφώς υπολείπονται ποσοτικά και ποιοτικά, συγκρινόμενα με των χειρουργικών. Η χρονική διάρκεια των αποτελεσμάτων είναι πολύ μικρότερη σε σύγκριση με των χειρουργικών. Στο οικονομικό υπερτερούν, σχετικά», ανέφερε ο γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής, Παναγιώτης Μάνταλος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο του 11ο Πανελλήνιου Συνεδρίου Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής.

Ο κ. Μάνταλος επισήμανε ότι οι μη επεμβατικές αισθητικές παρεμβάσεις ενδείκνυνται για νεότερες ηλικίες με σκοπό να καθυστερήσουν το χειρουργικό λίφτινγκ. Για παράδειγμα σε ένα άτομο ηλικίας 25-35 ετών, που για κληρονομικούς λόγους έχει μεγάλη κινητικότητα μυών στο μεσόφρυο μπορούν να γίνουν ενέσεις βουτυλικής τοξίνης για την πρόληψη των ρυτίδων, σε ένα άτομο 35-45 ετών που έχει κάποιες βαρύτερες ρυτίδες μπορεί να εφαρμοστεί κάποια θεραπεία με τα υλικά που γεμίζουν τις ρυτίδες (fillers), όταν υπάρχει μία σχετική χαλάρωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν νήματα ανάρτησης, όμως, όταν η χαλάρωση είναι μεγάλη τότε η μόνη λύση είναι το χειρουργικό λίφτινγκ.

«Κάθε ένα από τα υλικά και τις τεχνολογίες έχει την ένδειξή του. Μπορεί σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή κάποιος να χρειάζεται μία θεραπεία και μετά από τρία χρόνια να πάμε στο επόμενο στάδιο και να γίνει μια άλλη θεραπεία. Ο κόσμος πρέπει να ενημερώνεται από τον πλαστικό χειρουργό για όλη την γκάμα αυτών που πρέπει να κάνει. Αν ένα άτομο που χρειάζεται χειρουργικό λίφτινγκ , κάνει όλες αυτές τις μη χειρουργικές παρεμβάσεις το αποτέλεσμα θα είναι μόνο το 15-25% του αποτελέσματος που μπορεί να επιτευχθεί με χειρουργική επέμβαση και μάλιστα η διάρκειά του θα είναι 1-1,5 χρόνο, ενώ τα αποτελέσματα του λίφτινγκ μπορεί να διαρκέσουν από 8 έως 20 χρόνια», ανέφερε ο κ. Μάνταλος.

Όσον αφορά τα νήματα ανάρτησης προσώπου, επισήμανε ότι αποτελούν μια σύγχρονη μέθοδο στην αντιμετώπιση της σχετικά μικρής χαλάρωσης προσώπου, στο ιατρείο.

«Η ανακάλυψη των νημάτων ανάρτησης, APTOS προ 15ετίας περίπου από τον Ρώσο Soulamanitze, έφερε μια μικρή επανάσταση στην αντιμετώπιση της χαλάρωσης του προσώπου, στο ιατρείο, σε ασθενείς που είχαν μεν εξαντλήσει την χρήση των fillers, αλλά για διάφορους λόγους αδυνατούσαν να προχωρήσουν στην απόφαση για το επόμενο στάδιο που ήταν η χειρουργική αποκατάσταση.

Έκτοτε η βελτίωση των νημάτων με εκδόσεις σε απορροφήσιμο υλικό και η μεγέθυνση των απλών εντομών με κώνους και κόμπους, ήλθε σαν η εξέλιξη στην μέθοδο. Τα εναλλακτικά νήματα PDO, συμπλήρωσαν την τεχνική για τα πιο απλά περιστατικά. Τα αποτελέσματα εκτιμώνται από μέτρια έως εντυπωσιακά, από ιατρούς και ασθενείς, δεδομένου της ευκολίας και συντομίας της μεθόδου, και ιδιαίτερα στην περίπτωση των νημάτων με κόμπους και κώνους, που προτιμήθηκαν στους μεγαλύτερους βαθμούς χαλάρωσης, λόγω της σταθερότερης ανάρτησης, που τους επέτρεπε το ογκωδέστερο τμήμα των κόμπων και κώνων.

Πέρα από κάποιου βαθμού εκχυμώσεις, κάποιες ασυμμετρίες και την δυσκολία στην αρχική φάση εκμάθησης της μεθόδου, όπου η θραύση μερικών νημάτων αποτελούσε όχι σπάνια τακτική, η τεχνική εκτιμάται σαν μάλλον εύκολη», πρόσθεσε ο κ. Μάνταλος.