ΔΕΠΥ: Οι 4 μεγάλοι μύθοι που είναι λάθος να πιστεύετε

Μερικές φορές οι άνθρωποι αποτυγχάνουν ακόμη και να αναγνωρίσουν τη ΔΕΠΥ ως πραγματική διαταραχή και απορρίπτουν τα συμπτώματα σαν κάτι αόριστο, που πηγάζει από “έλλειψη θέλησης” ή “δικαιολογία για τεμπελιά”.

Οι 4 μύθοι για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Για να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτήν τη χρόνια νευροαναπτυξιακή διαταραχή, ειδικοί καταρρίπτουν μερικούς κοινούς μύθους και ενημερώνουν τι πραγματικά ισχύει για την πάθηση.

Μύθος 1: Οι ενήλικες δεν έχουν ΔΕΠΥ

Πραγματικότητα: Η ΔΕΠΥ συνήθως διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά στην παιδική ηλικία, ωστόσο, τα συμπτώματα συνεχίζονται και στην ενήλικη ζωή σε πάνω από το 75% των περιπτώσεων.

Η διαταραχή επηρεάζει περίπου ένα στα 10 παιδιά σχολικής ηλικίας και τα ποσοστά επικράτησης της ΔΕΠΥ μεταξύ των ενηλίκων ποικίλλουν.

Ακόμη και με διαφορετικά ποσοστά επιπολασμού, η έρευνα δείχνει ότι και οι ενήλικες έχουν ΔΕΠΥ. Σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας (NIMH), ο συνολικός τρέχων επιπολασμός της ΔΕΠΥ ενηλίκων στις ΗΠΑ είναι 4,4%, με τον επιπολασμό να είναι υψηλότερος στους άνδρες (5,4 %) από τις γυναίκες (3,2%). Ο επιπολασμός της ΔΕΠΥ σε ενήλικες σύμφωνα με το NIMH είναι 8,1%.Μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι περισσότεροι από 366 εκατομμύρια ενήλικες παγκοσμίως έχουν ΔΕΠΥ.

Μύθος 2: Όλα τα παιδιά ξεπερνούν τη ΔΕΠΥ

Πραγματικότητα: Τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ στην ενήλικη ζωή μπορεί να διαφέρουν από την παιδική ηλικία.

Τα συμπτώματα στα παιδιά μπορεί να παρουσιάζονται ως λήθη ή απώλεια πραγμάτων που είναι απαραίτητα για τις εργασίες τους, ή ότι “δεν συμμορφώνονται” ή “δεν ακούνε” όταν τους μιλάνε. Τα παιδιά με συμπτώματα υπερκινητικότητας μπορεί να φαίνονται συνεχώς εν κινήσει, να σκαρφαλώνουν πάνω σε πράγματα, να στριμώχνονται κλπ. Η παρορμητικότητα, ένα συγγενές στοιχείο της υπερκινητικότητας, μπορεί να μοιάζει με το να απαντάει το παιδί πριν ολοκληρώσεις την ερώτηση, να ενεργεί χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες ή να διακόπτει διαρκώς τους άλλους.

Ωστόσο, αυτά τα συμπτώματα ποικίλλουν στους ενήλικες και εμφανίζονται διαφορετικά καθώς εξελίσσεται ο τύπος των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και των ευθυνών.

Για τους ενήλικες, τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν δυσκολότερα, μεν, αλλά τα άτομα τείνουν να εμφανίζουν λιγότερα υπερκινητικά και παρορμητικά συμπτώματα, δε. Στην ενήλικη ζωή, τα υπερκινητικά συμπτώματα γίνονται πιο αισθητά εσωτερικά παρά εξωτερικά και βιώνονται ως γενικευμένη ανησυχία.

Μύθος 3: Η ΔΕΠΥ απαιτεί πάντα θεραπεία με φάρμακα

Πραγματικότητα: Η θεραπεία της ΔΕΠΥ μπορεί να περιλαμβάνει έναν συνδυασμό διαφόρων στρατηγικών αντιμετώπισης.

• Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χρήση διεγερτικών και φαρμάκων όπως η ατομοξετίνη.
• Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει εκπαίδευση των γονέων (σε περίπτωση ΔΕΠΥ παιδιού) και εκπαίδευση δεξιοτήτων, όπως διαχείριση χρόνου, οργανωτικές δεξιότητες και οι δεξιότητες σχέσεων για εφήβους και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας.
• Προσαρμογές στο περιβάλλον, όπως αίθουσες διδασκαλίας ή γραφεία, για να βοηθήσουν τα άτομα με ΔΕΠΥ να έχουν πρόσβαση στα ίδια οφέλη και ευκαιρίες που έχουν οι άλλοι. Τέτοιες προσαρμογές μπορεί να περιλαμβάνουν πράγματα όπως πρόσθετο χρόνο στις εξετάσεις στο σχολείο, ή να κάνει τα τεστ σε χώρο χωρίς περισπασμούς κ.α. Στην εργασία, αυτό μπορεί να μοιάζει με υπενθυμίσεις ημερολογίου για συσκέψεις, ή ιδιωτικό χώρο εργασίας.

Μύθος 4: Η ΔΕΠΥ προκαλείται από κακή ανατροφή των παιδιών

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η κακή ανατροφή των παιδιών προκαλεί ΔΕΠΥ, αλλά η κακή ανατροφή μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα.

Για να διαλύσουμε τον κοινό μύθο σχετικά με την κακή ανατροφή των παιδιών, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις πιθανές αιτίες της βιολογικής διαταραχής που βασίζεται στον εγκέφαλο.

Υπάρχει μια μεγάλη γενετική συνιστώσα στη ΔΕΠΥ, που σημαίνει ότι εάν ένας γονέας έχει ΔΕΠΥ το παιδί του διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να έχει επίσης ΔΕΠΥ. Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν περιλαμβάνουν εγκεφαλική βλάβη, έκθεση σε περιβαλλοντικούς κινδύνους κατά την εγκυμοσύνη ή κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, χρήση αλκοόλ και καπνού από την μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, πρόωρος τοκετός και χαμηλό βάρος γέννησης.

Οι γονείς συχνά κατηγορούνται άδικα, επειδή οι άνθρωποι γενικώς δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς είναι η ΔΕΠΥ. Βλέπουν ένα μικρό παιδί να παίζει ή να “είναι άτακτο” και επιρρίπτουν ευθύνη στην γονεϊκή προσοχή και καθοδήγηση, χωρίς να γνωρίζουν την πλήρη εικόνα.

Πηγή: medicaldaily.com