Κοινωνική απομόνωση: Πόσο αυξάνει τον κίνδυνο διαβήτη & γιατί

Νέα μελέτη επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ στην Ολλανδία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κοινωνικώς αποκομμένοι άνθρωποι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη, συγκριτικά με όσους διατηρούν στενές σχέσεις με τους φίλους και την οικογένειά τους.

Οι ειδικοί ανέλυσαν στοιχεία για 2.861 ενήλικες, 40-75 ετών, με μέσο όρο ηλικίας τα 60 έτη.

Πάνω από τους μισούς είχαν φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου και δεν είχαν διαγνωστεί με διαβήτη. Ένα ποσοστό 15% βρίσκονταν στο στάδιο του προδιαβήτη, ενώ το 4% διαγνώστηκαν με διαβήτη όταν εντάχθηκαν στο δείγμα της μελέτης και το 24% είχαν ήδη διαγνωστεί με την πάθηση.

Τα άτομα χωρίς διαβήτη είχαν κατά μέσο όρο 11 φίλους και μέλη οικογένειας στο στενό κοινωνικό περιβάλλον τους, ενώ όσοι είχαν διαγνωστεί πρόσφατα ή είχαν ήδη διαβήτη είχαν κάτω από οκτώ.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι για κάθε ένα λιγότερο άτομο στο κοινωνικό περιβάλλον, αυξανόταν κατά 12% ο κίνδυνο διάγνωσης στις γυναίκες και 10% στους άνδρες. Επίσης αυξανόταν κατά 8% η πιθανότητα να υπάρχει ιστορικό διαγνωσμένου διαβήτη στις γυναίκες και 5% στους άνδρες.

Παράλληλα, για κάθε 10% μείωση του αριθμού των μελών του κοινωνικού περίγυρου που ζούσαν σε κοντινή απόσταση, αυξανόταν κατά 21% ο κίνδυνος οι γυναίκες να διαγνωστούν για πρώτη φορά με διαβήτη.

Αντίθετα, για κάθε 10% μείωση στον αριθμό των μελών της οικογένειας καταγραφόταν 25% του κινδύνου νέας διάγνωσης διαβήτη στις γυναίκες και 29% στους άνδρες.

Η μοναχική διαβίωση δεν επηρέαζε τον κίνδυνο διαβήτη στις γυναίκες, αλλά οι άνδρες που ζούσαν μόνοι είχαν 84% περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν για πρώτη φορά με διαβήτη και 94% να έχουν ήδη διαγνωστεί με τη νόσο.

Οι ερευνητές εικάζουν ότι τα άτομα που περνάνε πολύ χρόνο μόνα τους έχουν αυξημένα επίπεδα στρες και φλεγμονής. Οι ορμόνες του στρες πιστεύεται ότι επηρεάζουν τον τρόπο που το σώμα επεξεργάζεται τη γλυκόζη και ενδεχομένως να συντελούν στην εκδήλωση του διαβήτη.

Παράλληλα, τα άτομα με διευρυμένο κύκλο κοινωνικών επαφών, είναι πιθανότερο να εμπλέκονται σε δραστηριότητες που απαιτούν σωματική εγρήγορση, αλλά και να τρώνε πιο υγιεινά.

«Ενθαρρύνουμε τα άτομα υψηλού κινδύνου να μένουν σωματικά ενεργά και να τρώνε πιο υγιεινά χωρίς όμως να ασχολούμαστε με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Μετά από τα αποτελέσματα της μελέτης μας, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξετάζουμε και την παράμετρο του κοινωνικού δικτύου και να θέτουμε στο μικροσκόπιο μας ειδικά τα άτομα που ζουν κοινωνικά απομονωμένα», σχολιάζει η συγγραφέας της μελέτης Δρ Στέφανι Μπρινκχους.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο BMC Public Health.

Διαβάστε επίσης:

Στεφανιαία νόσος & μοναξιά: Πόσο αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου

Πιο βαριά περνάνε το κρυολόγημα όσοι είναι μόνοι