Σε ποια ηλικία σταματούν να πιστεύουν στον Αη Βασίλη τα παιδιά

Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν πλησιάζει η στιγμή πουαντιλαμβάνονται τον μύθο για τον Αϊ Βασίλη.

Από μελέτες (Blair και συν) έχει βρεθεί ότι γύρω στα 8 έτηκατά μέσο όρο καταλαβαίνουν την αλήθεια. Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ τα παιδιάαντιδρούν ήπια στο νέο της μη ύπαρξης του Αϊ Βασίλη , οι γονείς στεναχωριούνταιπερισσότερο στην ανακάλυψη αυτή.

Το πότε τα παιδιά αντιλαμβάνονται την μη ύπαρξη του ΑϊΒασίλη σχετίζεται με το αναπτυξιακό στάδιο των παιδιών και την γνωσιακή τουςωρίμανση. Σταδιακά φαίνεται ότι υπάρχει μείωση των ποσοστών πίστης στις ηλικίεςτων 4 και 6 ετών κάτι που σχετίζεται και με την ωρίμανση που αναφέρεται σεθεωρίες όπως του Piaget.

Tα παιδιά μικρότερης ηλικίας δεν εντυπωσιάζονται με τιςεκπληκτικές δυνατότητες του Αϊ Βασίλη ούτε με τις μη λογικές απαντήσεις πουδίνουμε στις ερωτήσεις τους.

Στις μικρές ηλικίες η φαντασία συγχέεται με τηνπραγματικότητα . Παρόλα αυτά βλέπουμε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας με καλήκριτική ικανότητα να αρκούνται στις απαντήσεις που τους παρέχονται. Φαίνεταιότι σημαντικό παράγοντα παίζει και η ύπαρξη της πίστης στο να παραμένουν για λίγο καιρό ακόμα οιαπόψεις αυτές.

Εξάλλου και οι ενήλικες πάντα περιμένουμε ένα θαύμα καιπροσπαθούμε να διατηρούμε μέσα από τα παιδιά μας την ελπίδα και την αφέλειααυτή.

Τα παιδιά ξέρουν το ότι να προσποιούνται και να φαντάζονταιείναι πολύ διαφορετικό από την πραγματικότητα .Ξέρουν ότι δεν μπορείς να φαςένα φανταστικό φαγητό ούτε να γράψεις με ένα αόρατο μολύβι, αλλά τους αρέσεινα πιστεύουν ότι είναι δυνατό ναυπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι να λειτουργεί ο κόσμος . Ταυτόχρονα τα παιδιάπιστεύουν κατά λέξη αυτά που τους λένεοι ενήλικες αν υπάρχουν έστω και οι παραμικρές υπόνοιες.

Από μελέτη της δεκαετίας του 80 στην Αμερική καταγράφηκε ότιακόμα και αν οι γονείς δεν πιστεύουν , λόγω θρησκείας, τα παιδιά τους πίστευανστην ύπαρξη του Αϊ Βασίλη, όπως έγινεσε Εβραιόπουλα που ερωτήθηκαν.

Βλέποντας τις διαφημίσεις που μετρούν αντίστροφα τον χρόνομέχρι τις γιορτές αντιλαμβάνομαι το άγχος των γονιών που φέτος δυσκολεύονται ναανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Η αγωνία φαίνεται να είναι αντίστροφη της χαράς των παιδιώντους ως προς την έλευση των γιορτών.

Ιδιαίτερα στους ενήλικες και λιγότερο στα παιδιά η περίοδοςμπορεί να είναι στρεσογόνα και να προκαλεί έξαρση σε ψυχικές διαταραχές. Ηαπώλεια ενός κοντινού μας ατόμου, η απομάκρυνση από κάποια μέλη της οικογένειαςόταν υπάρχει διαζύγιο ή μετανάστευση κάνει τις γιορτές περιόδους εντονότερηςθλίψης .Τα αισθήματα γίνονται εντονότερα στις γιορτές και της χαράς αλλά καιτης λύπης.

Στα παιδιά όμως που έχουν λιγότερες επαφές με στρεσογόναγεγονότα της καθημερινότητας η διασκέδαση είναι πολύ μεγάλη.

Μερσύνη Αρμένακα

Παιδοψυχίατρος