Γλυκύτητα και θερμιδικό περιεχόμενο συχνών υποκατάστατων ζάχαρης (πίνακας)
Σε πολλά προϊόντα ή ως πρόσθετα χρησιμοποιούνται συχνά γλυκαντικές ύλες. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται σε προϊόντα χωρίς ζάχαρη ή χαμηλών θερμίδων, όπως αναψυκτικά, γλυκίσματα, γαλακτοκομικά προϊόντα, ζαχαρωτά, τσίχλες, σοκολατούχα ποτά και ως επιτραπέζια γλυκαντικά.
Οι περισσότερες είναι πολύ πιο γλυκές από τη ζάχαρη (δέκα έως εκατοντάδες φορές περισσότερο), ώστε απαιτείται μόνο μια μικρή ποσότητα από αυτές για να επιτευχθεί η γλυκιά γεύση.
Τα συνηθέστερα γλυκαντικά είναι η ακεσουλφάμη Κ, η ασπαρτάμη, το κυκλαμικό οξύ, η νεοτάμη, η σακχαρίνη, η σουκραλόζη και οι γλυκοζίτες της στεβιόλης (εξαγόμενοι από τη Στέβια).
Τα περισσότερα δεν παρέχουν καθόλου ενέργεια (βλ. Πίνακα) και κανένα δεν έχει ακριβώς την ίδια γεύση με τη ζάχαρη.
* Μερικά από αυτά τα υποκατάστατα, π.χ. οι διογκωτικοί παράγοντες, μπορεί να έχουν πολλαπλές λειτουργίες, όπως γλυκιά γεύση, υφή και όγκο.
** Οι τιμές που αναφέρονται εδώ είναι σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία του Συμβουλίου 90/496/ΕΟΚ και Οδηγία της Επιτροπής 2008/100/EΚ), η οποία θεωρεί: θερμιδική αξία όλων των πολυολών ίση με 2,4 kcal/g, εκτός της ερυθριτόλης ίση με 0 θερμίδες, θερμιδική αξία των διαιτητικών ινών, συμπεριλαμβανομένων των πολυμερών των υδατανθράκων, όπως η ινουλίνη, ίση με 2 kcal/g. Άλλες πηγές (επιστημονικά άρθρα, φορείς εκτός της ΕΕ) παρουσιάζουν διαφορετικές τιμές (π.χ. για την ινουλίνη 1,5 kcal/g).
*** Παρόλο που αυτά τα γλυκαντικά έχουν ισοδύναμο θερμιδικό περιεχόμενο με τη ζάχαρη, είναι πολύ πιο γλυκά, ώστε χρησιμοποιούνται μικρές μόνο ποσότητές από αυτά, καθιστώντας τα πρακτικά χωρίς θερμίδες.
Πηγή: Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πληροφόρησης για τα Τρόφιμα (EUFIC)
Διαβάστε επίσης:
